Desjat' rokiw horiła zemlja u łjudej pid nohamy.
Desjat' rokiw stohnała zemlja wid worożych czobit.
Desjat' rokiw karpats'ke seło wże ne spało noczamy,
Desjat' rokiw czekało syniw swojich bilja worit.

Kożen deń za sełom u lisach skrehotjat' awtomaty.
Kożen deń umywajet'sja ranok w harjaczij krowi.
I chołodnoji temnoji noczi do naszoji chaty
Prynesły mołodoho chłopczynu braty lisowi.

A koły partyzana Karpaty pokłykały syni,
I koły wże nareszti nastaw rozłuczatysja czas,
Win soroczku swoju pozostawyw na pam’jat' diwczyni:
"Nechaj nosyt' twij syn i nechaj pam’jataje pro nas".

Pryspiw:
Czorna-czorna buła ta soroczka, czornisza wid noczi.
Czorna-czorna, jak smert'. Czorna-czorna, jak swiża riłlja.
Czorna-czorna buła ta soroczka, jak chłopcewi oczi.
Czorna-czorna buła, jak moja ukrajins'ka zemlja.

Dowho-dowho łeżała soroczka u mamynij skryni,
Dowho-dowho czekała poszany, łjuds'koho tepła.
I nareszti nastała pora: ja wdjahnuw jiji nyni;
Po szczoci u babusi tycheńka sloza potekła.

I w duszi zazwuczały nikoły neczuwani struny,
I sama mymowoli rozprjamyłas' hordo spyna.
Szczo b ne stałos' zi mnoju i de by u switi ne buw ja,
Peredam tu soroczku onukam swojim i synam.

Pryspiw: (2)
Czorna-czorna wona, ta soroczka, czornisza wid noczi.
Czorna-czorna, jak smert'. Czorna-czorna, jak swiża riłlja.
Czorna-czorna wona, ta soroczka, jak chłopcewi oczi.
Czorna-czorna wona, jak moja ukrajins'ka zemlja.