Boh naturu (2) chotjaj izbawyty, posadyty wo Sioni na troni,
Sam smyrysja, pryobszczysja nam wo wsem i po wsem prebywajet Boh.
Tajna mnoha, newydyma – ma, ma, ma!
Diwa Syna – na, na, na!
Powywajet i pytajet
Soscy swojimy!

Sława nasza (2) deżyt' dnes' na sini wo jaskyni. Otec', Maty so bydljaty
Torżestwujut' i łykujut': Boh Ahnec' i Junec' wsim pożadanyj,
Radist' mnoha: muzykija, ra, ra ra!
Swyril krasna: tra, tra, tra!
Małomu, wicznomu
Rożdennu Carju.

Nyni syły (2) dajut' sławu Bohu premnohu, jawno, sławno wiszczajut',
Wsi stychiji nadzemniji hłaszajut', słuszajut', Tworcja swojeho.
Pojut' pisny torżestwenno ha, ha, ha!
I presławno lja, lja, lja!
Woznosjat' hłas pres'wjat'
"Sława wo wysznych!"

Straszajut'sja (2) słyszaszcze jazycy, wsi jełycy jako tako pryłyczno,
Carja wikom, czełowikow Mładenca, Perwenca i Soditelja.
Czest' otdajut', so tympany hu, hu, hu!
I organy ru, ru, ru!
Swoj prywit znamenyt
Jemu pod nohy.

Da czudjat'sja (2) kol jest' syła mnoha w płoty Boha? Skudno, trudno izreczy.
Kto wozmożet' i pomożet' ko czesty prynesty Emanujiłu.
Dary błahi so pastyrmy pa, pa, pa!
I so carmy da, da, da!
Tak Tebi jest' trebi
Bohu w wertepi.

Jemu służat': (2) sonce, łuna, zori wysznij hori jasno, krasno sijajut',
Sotworenni, utwerdżenni wo chwału nemału Tworcu swojemu.
Weseljat'sja hołubyci och, och, och,
Inszi ptyci t'och, t'och, t'och!
Radost' wsim i myr tim
Na mnoha lita.

Wsja soborni (2) sławjat' carej trony i korony, cili syły zemnyja,
Pożadano i izbranno torżestwo, rożdestwo nebesy Carja.
Udarjajmo wo kymwały dzeń, dzeń, dzeń!
I w brjacały breń, breń, breń!
Na wes' s'wit wyssze lit:
Sława Rożdennu.