Monolit

Ce inercija dumky, ta mahija słowa,
Ce widwerta i hostra ukrajinska mowa,
Ce ne baczena dosi ironija doli,
Ce ne czuta wo wik koncentracija woli!
Ce efekt wybuchowoji chwyli nawkoło,
Ce bahato produmane, zamknute koło,
Ce chwała, szczo otrymujesz tilky-no hraj,
Ce striła, szczo nastyhne tikaj, ne tikaj!

Pryspiw:
Proty doszczu! Proty pohroz – stij, ne propuszczu!
Proty wohnju! Proty strażdań, ta jarma deń wid dnju!
Proty prykras! Proty oman, szczo zwabljujut nas!
Proty obraz! Proty wahań, wid razu j naraz –
Je syła, szczo z’jednuje swit... Monolit!

Ce osjajana wiroju w sebe nadija,
Ce szałena, chymerna, ta widdana mrija,
Ce tjahar, szczo swidomo my wzjały na sebe,
Ce ideja, szczo z’jednuje mene i tebe!
Ce pulsacija rytmu, szczo stiny znese,
Ce naprużenist kryku, szczo duszu trjase,
Ce enerhija zwuku, szczo znosyt twij dach,
Ce potużnist metału, szczo wkazuje szljach!

Pryspiw

Ce napruha, szczo micno trymaje twij duch,
Ce nadijnyj, sucilnyj i wpewnenyj ruch,
Ce widkryta, docilna, z’jasowana ricz,
Ce je te, szczo ty znajesz i w ranok i w nicz!
Ce je bil, szczo ne zhasne, kryczy – ne kryczy,
Ce słowa, szczo łunajut, mowczy – ne mowczy,
Ce je tema, jaku kożen z nas pidijma,
Ce systema, szczo bud-jakyj opir złama!

Pryspiw