Oj zakuwała sywa zozułeńka

Oj zakuwała sywa zozułeńka
Ta j u wysznewim sadu,
Oj wyrjadżała maty swoho syna
Do cisara na wojnu.
– Oj jdy, synońku, na tuju wojnońku,
Ta j ne obawljajsja,
Za roczok, za dwa, za nedil czotyry
Ta j dodomu wertajsja."
Oj łyboń że ja, moja mamunejko,
Ta j nazad ne wernusja –
Czohos mij konyk, konyk woroneńkyj
Ta j w worotach spitknuwsja.
– Oj ne byj, synu, konja w hołowońku,
Ne bude sja spotykaty,
Oj ne zrad, synu, ljudskoji dytyny,
Ne bude tja boh karaty.
– Oj ne byw że ja konja w hołowońku,
Czoho ż win sja spotykaje,
Oj ne zradyw ja ljudskoji dytyny,
Za szczo ż mene boh karaje?