Hroza sirije obikradenymy duszamy,
Aż swityt'sja piwniczne połotno.
Wtekty b kudys', szczob żyty des' zabutymy,
Szczob wiczno swiczka mokła pid wiknom.

Wtekty b kudys', szczob płakaty po-sprawżńomu
I mstyty duszam dykym majże snom,
Nechaj wże nicz rozpadet'sja na atomy,
Nechaj zilljet'sja z szybkoju czołom.

Zihrite skło żowtije i spałachuje,
Bezhłuzdja pachne, jak torisznij rom.
I chto dowodyt' jich, wsi teoremy j prawyła
Do bożewilnych mareń w pekli łjuds'kych skroń.