Ja dywłjusja na czorne nebo:
Moje widobrażennja w dzerkali czornomu.
W oczach znykaje realnist',
U czornu pidłohu prowałjus' ja.
Czorni stiny w mene pronykajut',
Załyszky swidomosti mojeji znykajut'.
Pro mriji swoji zabuwajemo,
Sebe wże ne wpiznajem.

Czorna smoła use pohłyne,
Use rozczynyt' w sobi.
Czornyj kwadrat, szczo u kożnomu z nas
Stanowyt'sja bilsze (bilsze... bilsze...)

Pryspiw:
Czornyj ekran twij mozok zżyraje,
W czornij diri wse znykaje (znykaje!).
W czornomu prostori ne baczymo sebe,
My baczymo czorne... usjudy!

Ty sebe ne znachodysz,
Dzerkało czorne rozbyty ne możesz.
U prostori czornomu
Szukajemo sebe, tak nikoły ne znajdemo, bo nas wże nema.
Myt' żyttja
Proneset'sja powz nas,
Ne widczujemo bilsze nikoły
Szczo ce take! (Szczo ce take)

Czorna smoła use pohłyne,
Use rozczynyt' w sobi.
Czornyj kwadrat, szczo u kożnomu z nas
Stanowyt'sja bilsze (bilsze... bilsze...)

Pryspiw

Czorna materija b’jet'sja u serci
Nepererwnym pulsom do samoji smerti.
Period cej wtraczenyj kożnym iz nas,
Czorna pit'ma zabyraje nasz czas.

Pryspiw