Słowu bude tisno, a dumkam prostoro –
W dzerkali pramista ja korotkozoro
Okydaju okom zminu własnych wtiłeń –
Kożne z nych znajome, kożne zrozumiłe.

Zołoti korowy, schożi na żertownych,
U lisach łjutuje dykyj pidpołkownyk –
Treba wpołjuwaty bisowu twarynu
(U jiji paszczeci ne odyn zahynuw)

Pryspiw:
Wse teper kołysznje – kryha zatonka,
Mabut', ce ostannja w prostori rika,
De u jamach temnych za kowtok wody
B’jut'sja miż soboju wydy i rody.

Os' idut' mysływci, spyrtom rozihriti,
W duła jich berdanok zahljadaje witer:
Brejheliws'ki typy, ukrajins'kyj spryt,
Dywowyżnu syłu maje czystyj spyrt.

Czerez synje połe heraldycznyj zajec'
Wid rusznyc' mysływs'kych sribno utikaje,
Wtim, ce ne zawadyt' bojazkij istoti
Osjahnuty duchom perewahy płoti.

Pryspiw

Tak mynaje Wseswit, tak mynaje nicz,
Dzerkało podibne do diry w stini,
Druzi chodjat' kołom, – jich ciła jurma,
Jim czomus' zdajet'sja, szczo mene nema.