Dusza pomerła
Wona nemow teper nima
Na żyttja
Nadiji wże nema
Ty isnujesz
U switi, ałe ne żywesz
Tobi wse riwno
Ty ne zasnesz
Wernułas' dolja, sonce stało temnym
Ałe wona
Tycho płacze i dywyt'sja w wikno

Tjahar na serci
Bil w duszi
I znowu płyne strach
Ty ne bijsja i ne zupynjajsja
Bo dali żyttja

Pryspiw:
W duszi żywe
Cej strach i dumka
Szczo ty budesz sama
Ałe żyttja
Twoje, jak sonce i woda
Ty ne odna

Ty dumajesz, zhadujesz
Dumky łysz pro ce
Jak dali żyty i szczo z cym zrobyty
Ty hubysz use

Pryspiw