Psychotropnyj kamiń upaw w moju duszu.
Ja ne znaju, szczo robyt'sja w mojij hołowi,
Moje kam’jane serce jakas' syła woruszyt'.
Ja prokynuws' chołodnyj i odyn u pit'mi.
Ja ne baczu niczoho i niczoho ne czuju,
Jak ja tut opynywsja ne skaże pit'ma.
Mij bil na mene dawno wże połjuje,
Ja wtomywsja wid ńoho ta wid c'oho łajna.

Pryspiw:
Bil! W duszi.
Bil! Zduszyw.
Bil! W duszi.
Bil! Zduszyw.

Moje tiło w korobci pid desjatkom zamkiw,
Mij rozum błukaje po bezkrajij pusteli.
Bil i smert' zabyraje sotni tysjacz żyttiw
Koły łjudy wychodjat' zi swojeji oseli.
Ja błukaju w pusteli, w sypuczich piskach,
A mij bil wse sylnisze styskaje mene.
Ja błukaju w pusteli zabuwszy pro strach.
Ja zahruz u łajni, ne wrjatuju sebe.

Pryspiw