Ziżry sebe, spały sebe,
Wykoły oczi, ne dumaj kryczaty!
Doky smert', twoja pryjde,
Ja pobaczu, jak budesz pro wse szkoduwaty!.. (wes' kupłet – 2)

I zwidky berut'sja taki twoji riszennja,
Szczo ne baczysz riznyci miż żyttjam i smertju?
I kudy ż ce podiłys' słowa wsi i reczennja?
I czomu ż ty postijno j zawżdy takyj wpertyj?
I pro szczo wzahali hołowa twoja dumaje?
I kudy wzahali dumky twoji podiłysja?
U jakij że pit'mi twoji oczi chowajut'sja?
I w jakomu-to pekli twoje tiło hrijet'sja?

Sujicyd! (4)

I czomu, koły baczysz ty smert', posmichajeszsja?
Ta czomu ty postijno jiji wykłykajesz?
Wona podruha wirna i po tebe wertajet'sja,
Ałe ty tilky kłyczesz, ta nijak ne wmyrajesz.
Chiba w c'omu use poczuttja twoje humoru?
I u c'omu uwes' pozytywnyj twij nastrij?
Dohoraty w wohni j dopomohy prosyty
I puskaty slozu, koły połum’ja hasjat'.

Sujicyd! (4)

Ziżry sebe, spały sebe,
Wykoły oczi, ne dumaj kryczaty!
Doky smert', twoja pryjde,
Ja pobaczu, jak budesz pro wse szkoduwaty!.. (wes' kupłet – 2)

Sujicyd – nowe riszennja twojich probłem!
Sujicyd – tebe probaczat' j zabudut' nadowho!
Sujicyd – roby ce wnoczi, roby ce i wdeń!
Sujicyd – nu ż bo, dawaj, ce ostannij pysk mody!

Ziżry sebe, spały sebe!
Wykoły oczi, ne dumaj kryczaty!
Doky smert', twoja pryjde,
Ja pobaczu, jak budesz pro wse szkoduwaty!.. (wes' kupłet – 2)

Sujicyd! (4)