U twojij hołowi żywe bahato łjudej,
U twojemu mozku – bahato dumok.
Ty ne baczysz sniw wże miljony noczej,
Ty bojiszsja zrobyty zustricznyj krok
W c'omu misti, szczo stało nazawżdy nimym,
W c'omu switi, szczo znowu do tebe ohłuch.
Stawszy wseswitom-w-sobi, ty stanesz nikym
Sered armiji kłoniw, szczo wtratyły ruch...

Pryspiw:
Swit zanadto banalnyj. Ty w ńomu czużyj.
Ty zanadto składnyj, szczob tebe spryjnjały.
Kożen krok u bezodnju wże zowsim ne twij,
Jdy, dopoky tebe mirażi ne znajszły!

U twojij duszi – łysz porożnij pidwał,
Wse, szczo buło potribne, zabrały dawno.
Te, szczo dosi łyszyłos', nichto ne szukaw –
Wołju wtratyty wse. Ta tobi wse odno,
Ty znachodysz powitrja u błysku oczej
I swoje bożewiłlja w bezodnjach zinyc'.
Ty u doli zabraw sotni tysjacz idej,
Jich bezhłuzdomu switu teper powerny.

Pryspiw:
Swit zanadto banalnyj. Ty w ńomu czużyj.
Ty zanadto składnyj, szczob tebe spryjnjały.
Zachowaj u bezodni swij podych nimyj,
Jdy, dopoky tebe mirażi ne znajszły!

Pryspiw:
Swit zanadto banalnyj. Ty w ńomu czużyj.
Ty zanadto składnyj, szczob tebe spryjnjały.
Kożen krok u bezodnju wże zowsim ne twij,
Jdy, dopoky tebe mirażi ne znajszły!
Swit zanadto banalnyj. Ty w ńomu czużyj.
Ty zanadto składnyj, szczob tebe spryjnjały.
Zachowaj u bezodni swij podych nimyj,
Jdy, dopoky tebe mirażi ne znajszły!