Ja dowho dumaw, szczo ja chotiw by szcze maty,
Czoho i skilky po miszkach naskładaty,
Chto maje hroszi, toj chocze maty jich bilsze,
Chto maje władu, toj wże na zemłju ne zijde.

Pryspiw:
Łyj! Na nas wodu łyj, zamało ne bude.
Łyj! Nam oczi promyj, szczob baczyły łjudy
Kudy wony jszły dwi tysjaczi rokiw
I niby razom, a taki odynoki,
Szczob baczyły wsi, szczo my załyszajem
Dlja nowych łjudej, jakych szcze ne maje.
Łyj! Na nas wodu łyj...
Łyj! Nam oczi promyj...

Ja dowho dumaw, szczo bude z namy za roky,
Czy, może, raptom, szczos' pominjajet'sja trochy?
Czy, może, znowu nam treba mawpamy staty,
Szczoby normalno spoczatku żyty poczaty.

Pryspiw