Pryspiw:
Serce moje rozrywaje wid bołju,
Dlja mene sonce zhasło nawit' w duszi.
Kwity wtratyły majże swij kolir.
W lid peretworjujut'sja slozy moji.

Znowu zapałeni oczi rozkryjut' wsju prawdu tobi.
Wsi slozy wczoraszńoji noczi ja zaraz trymaju w swojij ruci.
Wsi mriji rozbyti na bezlicz ułamkiw, jich miljon,
Wony rozsypałys' po nebu na neskinczennu kilkist' zirok.

Pryspiw

Prawda – ce zbroja, szczo może zminyty wse nazawżdy,
A w pam’jati załyszat'sja tilky najsołodszych spohadiw myti.
Ce borot'ba za wyżywannja. Chto wynen za te, szczo je?
Możływo nasze kochannja zmoże jakos' zminyty ce.

Pryspiw (2)