Ty ydesh po dorohach bezkraynoyi nochi,
Nadiya pomerla, zaplakani ochi.
Zapalyuyesh zori, tikayesh vid doli,
Ta v venach tvoyich smola zamist' krovi.

Blukaye u temryavi tvoye pokolinnya,
Shukaye proroka, chekaye prozrinnya.
Kydaye v kaminnya otruyne nasinnya,
V hrichovi svoyemu shukaye spasinnya.

Raptovo use tobi stalo bayduze,
Vsi rozdumy zayvi, svidomist' tak dushe.
Chotiv utikty, ale znav, shcho zapizno.
U vlasnomu tili tobi stalo tisno.

Idesh za bezhluzdoyu viroyu v krashche,
Nazad ne verneshsya nikoly y nizashcho.
Kalika, ty budesh blukaty doviku
V porozniy nenavysti vlasnoho svitu...

Krashche utopytys' u svoyiy pechali
Niz otak blukaty dali!
Sam ne rozumiyesh, nashcho ty tikayesh,
Ta shcho dali bude tochno znayesh...
Smert'!
Dali bude smert'!
Smert', kinec' tvoho zyttya. Dali bude lysh vona...