Ya bachu sonni kvartaly, sumuyut' poviyi,
P’yanyci vbyvayut' zelenoho zmiya,
Reklama horilky, shcho zamist' aptechky,
A my miz soboyu vedemo superechky.

Vmykayemo konveyer, shtampuyemo heroyiv,
Vsich tych, chto za hroshi vzyalysya do zbroyi.
Koznomu – desyat' zirok na pohony!
Nachalnyk odyn, a durniv milyony.

Pryspiv:
Ty – instrument v chuzych rukach,
I za chyyis' hrichy mynuli
Tvoyeyu rukoyu roblyat' postril,
Toboyu zakryvayut'sya vid kuli.

Vse nachebto tycho, ale zdayut' nervy:
Chto knopku chervonu natysne pershym.
Ce vze vidbulosya u chasi i prostori –
Znyshchuyut' nas bez yedynoho postrilu.

Vmykayemo konveyer, shtampuyemo heroyiv,
Vsich tych, chto za hroshi vzyalysya do zbroyi.
Koznomu – desyat' zirok na pohony!
Nachalnyk odyn, a durniv milyony.

Pryspiv