Chiba z ne lyubyv, koly b ne prynis.
Oti krov’yani troyandy y serce, shcho prynis.
Teper ty ne zhorysh, dovirsya meni,
Zrostay u meni.

Schovay svoyu tin v obiymach moyich.
Vzayemnosti stukit sercya zovsim shche ne stych.
Ty tut, ya chuyu tebe, a zavtra sama
Tak vazko pidesh i

Pryspiv:
Znyknesh, yak u vikonnim skli i ne pochuty
Tini u vikonnim skli ty day vidchuty
Shche trochy bolyu dohoryt'
Za sumom dumok, schovanym snom tryvalych oblych
Z’yavysya, choch na myt'.

Chiba z ne zaliv, yakby ne pryishov,
Yakby ne zatysnuv by u hrudyach tu lyubov.
A ty ne spalysh sviy sum i prystrast' svoyu
Yak vidstan zroste, lysh

Pryspiv

Naykrashchymy ye ti slova, kotri hovorysh ty, koly movchysh.
I ne p’yaniye holova, yak mayesh kryla, bez problem zletysh.
Ta yak ze tam na vysoti, chuty u povitri
Tilky spokiy nepomitnych sniv, shcho zyvut' pomiz nas.

Yak ze tak, koly ya sam, v nebesnych smuhach po zirkach idu.
U sviti bezholosych dniv lysh chuyu propovid' svyatu svoyu.
Pobachytys' boday lysh raz y ne vtrymatys' vid bolyu.
Tilky voroh – nezdolannyi chas vsich rozzene. (2)

Pryspiv