Kudy sebe podity,
Koly navkolo emociyni chvyli, zvukova stina?..
I po minimumu braty vze nemaye sensu,
Koly sytyi spovna tiyeyu merechtlyvoyu myttyevistyu.
Znayesh, ya ne vynnyi!..
Shcho ya mih skazaty todi?..
Vidpovisty, kolorom znesty usi shlyachy,
Plyamy, zafarbuvaty rany.
I komu ya shcho doviv by?..
Sam sebe navchyv by?..
Bytym shlyachom ne zvykaty u temryavi chodyty,
Zyty u nadiyach,
Vlasnymy slozamy vmyvaty kvity.
Ya stomyvsya kazaty nerozbirlyvymy strokamy,
Rymuyuchy o pershiy.
I znovu, tymy ze dorohamy
Dovodyty takymy z nevidomymy slovamy,
Nerymovanymy tekstamy.
Chuyete, ya z vamy!..
A komu vid c'oho lehshe!?
Vid vashoyi lyubovi zalyshayut'sya na tili shramy.

Pryspiv:
Ya ne sam,
Shchos' ye bilya mene.
Ta znov i znov dyvlyusya v nebo.
Znayu, shcho ya sam ye poruch,
Ta v myt' mene nemaye znovu.

Ya ne chuyu holosy,
Ya ne bachu ochey,
I, vidmovyvshys' vid halaslyvosti nochey,
Kriz' spitnile vikonce spohlyadayu na lyudey.
Dyvne nebo, plyamyste,
Na stilky z chyste,
Yak prozore dytynstvo, podumy dytyny.
Yak bulo chudovo todi, bilya tynu,
Koly tilky shelest lystya, kvity, svitanok,
Promeni soncya, tepli ruky mamy
Zavzdy buly poruch,
I ne dumayuchy pro inakshe,
My maly todi te, shcho nazyvayemo zaraz shchastyam!..
A teper vze cinnosti zminylysya, zhorily.
Shcho cikavyt' tych, chto tak samo buv dytynoyu?..
Hroshi, prykrasy, dorohi avtomobili,
Zamozne isnuvannya, mazorni mahazyny.
Ya ne peven, shcho ya inshyi,
Zvychayno, ne krashchyi;
Ale chto napevno znaye zaraz, shcho take shchastya?!

Pryspiv: (2)
Ya ne sam,
Shchos' ye bilya mene.
Ta znovu i znovu, dyvlyachys' na nebo,
Ya bachu, ya ye poruch;
Ta v myt' mene nemaye.
Dyvno, adze sam vid sebe shchos' chovayu!..