U kvitni simdesyat vos'moho
ya lezav na pidlozi v odnomu z hurtozytkiv L'vova,
mayze neprytomnyi vid vypytoho
i visimnadcyatylitniy.
Nadi mnoyu shchos' vidbuvalosya, moyi starshi
druzyaky pryimaly hostey, pyly chay
z vynom, varnyakaly pro mystectvo.
Moyu holovu krutylo v centryfuzi.

Zdayet'sya, to bulo neshchaslyve kochannya
i problemy z kursovoyu v tomu chysli.

Kriz' tuman v ochach
ya pobachyv patlati obrysy Dema i provalyvsya
u shche hlybshu bezodnyu: nemozlyvo! Delirium
tremens: Dem u moyiy kimnati!

Ya vze ne znayu, dobre ce chy pohano,
ale u visimnadcyat' rokiv my vse shche potrebuyemo
kultiv, ikon, chy shvydshe idoliv.
Dem buv chudoznykom alternatyvy.
Dem buv hipovyi, syurovyi, dzynsovyi,
asocialnyi, universalnyi.
Menty v’yazaly yoho zamalym ne shchodnya.
Yoho kartynky kupuvaly zachidni snoby.
Yak usi fanatyky, ya hotovyi buv myty
yoho podiryavleni stopy.
Vin buv svyatyi moho kultu, you know what I mean.

U zovtni dvi tysyachi druhoho
(nichoho z sobi, chvert' viku yak vitrom zdulo!)
yoho ne pustyly na miy vechir.
Kazut', vin buv mayze neprytomnyi
vid vypytoho i ne nadavavsya. Tym bilshe,
dlya takoho alternatyvnoho zibrannya.
Use, shcho lyshylosya toho razu vid noho –
yakas' taka litohrafiya
zavbilshky z poshtovu marku, dlya mene.
Ya navit' ne znayu, shcho z neyu robyty.
Yakos' dyvno vishaty poshtovu marku na stinu.

Ale ya ne pro te –
ya pro vichne rozmynannya. Stilky oblych
zasmoktalo u nedosyazni vidstiynyky!

Vony vze navit' ne krychat' zvidty,
vze navit' ne krychat'.

I stilky vs'oho ne stalosya, shcho bilshe
y ne stanet'sya.

A z inshoho boku –
yakyi roman my udvoch napysaly, sami
ne vidayuchy! Yaka nev***enna epichnist'
na cilych chvert' viku! Dem! Ty chuyesh?!
Dem!

Ce ya do tebe krychu zi svoho vidstiynyka.