Ya po vulyci krokuyu, misto tak mene dratuye,
Pravyt' vsim asfaltova zara.
Tane nastriy, ale treba, sonce tak peche u rebra,
Shche y zupynyat' mabut' mucora.

Tak stalosya, shcho moye serce zalylosya betonom,
Na zal, ale i synim nebo, ne bude vze nikoly
Bo chorne...

Mehapolisovi shtuchky dokotylysya do ruchky,
Dychaty uze nemaye chym.
Bezlich tachok, probky vsyudy, v zombakiv peretvorylys' lyudy,
My nichto i staty nam nichym!

Tak stalosya, shcho moye serce zalylosya betonom,
De dilosya te synye nebo,
Ta kvity za zaborom?