Kozen podych, vtopaye v nenavysti
Bil v holovi, ta naklep vid zazdroshchiv
Stoyish pid doshchem, prahnesh zletity
Ta ty u kaydanach, yaki ne rozbyty,

Vtamuvaty sprahu, mabut' ne mozlyvo
Za tvoyeyu spynoyu, zirvani kryla
Horysh u vohni, krov’yu stikayesh
Vid bolyu v dushi, zvilnytys' bazayesh

Pryspiv:
Ya potvora zovni – yanhol v dushi
Usi tikayut' vid mene, yak ne kruty
Zalyshayus' sam, kydayu vse napryzvolyashche
Nu chto z zachoche, zminyty mene na krashche!?

Chto rozirve kaydany, zruynuye miy bil?!
Chto pociluye i skaze: "Ty tilky miy!"
Chy chtos' pomityt', v serci pochuttya
Nichto ne zachoche, provesty tak zyttya!

Ta os' na potvoru, zvernuly uvahu
Shchaslyvyi iz neyu, idu po bulvaru
Zminyla zyttya, ta usmich podaryla
Cherez rik c'oho shchastya, serce ubyla

Teper sydzu u kimnati, v holovi suyicyd
Ya kochayu yiyi, i bez neyi mertvyi miy svit
Vidkryvayu vikno, dyvlyus' na chorno-bilyi svit
Vse bil znyk, svit bolem pronyk...