Napravo, nalivo – cholodna rillya...
Zaderu oblychchya, i budu dyvytysya yak
Litaye nad svitom ne Duch, ne Otec', i ne Syn,
A voron, voron – ptach chornyi, shcho zavzdy odyn.

Zdalosya, cyu zemlyu dusha polyshyla moya,
Iz ptachom tym chornym u nebo polynuv i ya.
Lechu sobi y bavlyus' miz sirych chmaryn,
Yak voron, voron – ptach chornyi, shcho zavzdy odyn.

U nebi cholodnim odvichna zyma,
Pid nebom cholodnym nichoho nema.
Nese mene v bezvist' miz hostrych kryzyn...
Ya voron, voron – ptach chornyi, shcho zavzdy odyn.