Shchaslyva ljudyna

Shchaslyva ljudyna usmihnena ide po dorozi,
Mynaye usi povoroty, usi perehrestya.
Vid zustrichi z neyu styskayetsya serce v tryvozi,
I ty vze ne mozesh ochei vid neyi vidvesty.
Ty dyvyshsya v ochi, – nu shcho v nyh take nezvychaine,
Chy prosto ljubov, chy zdiisnylosya dyvo,
I znov na vustah u tebe yedyne pytannya:
"Vid choho, vid choho stala vona shchaslyva".

Ty spytai yiyi, yak hochesh, i vona tobi rozkaze,
Yak zbyrala vona shchastya i kudy iz nym ide.
Ty vidkryi shyroko ochi, i vona tobi pokaze,
Shcho za shchastyam tym hovayetsya i shukaty ioho de.

A ty cii ljudyni zazdryv u vsomu, u vsomu,
Na misci yiyi postiino buty hotiv.
Ty bachyv, shcho yii tak dobre, yak nikomu,
A ty shchaslyvym buty ne umiv.

Yakby ty zmih yii v serce podyvytys, –
Znaishov by rany vtrychi bilshi vid tvoyih,
Zdayetsya z nymy ty b ne zmih vze zyty,
A vona ne znala b shchastya, ne mayuchy yih.
Yakby ty znav, choho yii bulo varto
Cherez use, shcho sudzeno proity,
Shchob perezyte shchastyam nazyvaty,
Shchob zaraz usmihayuchys ity.

Shchaslyvym moze buty nezryachyi...
Shchaslyvym moze buty nimyi...
Shchaslyvyi, hto proishov kriz nevdachi...
Chto sylnyi duhom chy slabyi...
Shchaslyvyi toi, hto hirko zaplakav,
Bo vin vze znaye cinu zyttyu...
Shchaslyvyi toi, hto viryt u znaky,
A znachyt viryt u dolju svoyu...