Ya chotila staty krashchoyu, niz bula, niz bula,
Shchoby zyty po-inakshomu, a ne tak, yak zyla.
Ya ne znala, yak zminyty i sebe, i cilyi svit,
Zachotilos' tak pozyty, shchob zyttya, yak polit.

Ya bula yak nebo chysta i iskrysta yak voda,
Ya bula dusheyu vilna i dumkamy moloda.
Prysluchalas' do svoho sercya, pryhlyadalas' do lyudey,
I chuzi dumky pryimala, mov zadanych hostey.

Pryspiv:
Nebo synye, sonce yasne
Koznu dolyu pryhorne.
V c'omu sviti vse prekrasne,
Vichne i nepovtorne.

Ya chotila staty inshoyu, shchob pomityly ce usi,
Trochy blyzchoyu i ridnishoyu tym, chto buly meni chuzi,
Rozkazat' taku istoriyu, shcho do mene nichto ne znav,
I chotila, shchob chas miy zoryanyi yaknayshvydshe nastav.

Pryspiv

Chasto chochemo vse zminyty, i po-inshomu pozyt',
Chasto chochemo tych lyubyty, chto ne moze nas lyubyt'.
Na zemli lysh te naykrashche, shcho ye istynno tvoyim,
I lysh tak, a ne inakshe, chay keruye vono usim.

Pryspiv