Nashcho meni kari ochi,
Nashcho chorni brovy,
Nashcho lita molodiyi,
Veseli divochi?
Lita moyi molodiyi
Marno propadayut',
Ochi v’yanut', chorni brovy
Od vitru lynyayut'.

Serce v’yane ta nudyt' svitom,
Yak ptashka bez voli.
Nashcho z meni moya krasa,
Koly nema doli?
Tyazko meni syrotoyu
Na sim sviti zyty;
Svoyi lyudy – yak chuziyi,
Ni z kym hovoryty.

Nema komu rozpytaty,
Choho plachut' ochi;
Nema komu rozkazaty,
Choho serce choche,
Choho serce, yak holubka,
Den i nich vorkuye;
Nichto yoho ne pytaye,
Ne znaye, ne chuye. Ne chuye.

Nichto yoho ne pytaye –
Ta y choho pytaty?
Nechay plache syrotyna,
Nechay lita tratyt'!
Plach ze, serce, plachte ochi,
Poky ne zasnuly,
Holosnishe, zalibnishe,
Shchob vitry pochuly.

Shchob ponesly buynesenki
Za synyeye more
Chornyavo-zradlyvomu
Na lyuteye hore! Hore!

Nashcho meni kari ochi,
Nashcho meni chorni brovy,
Nashcho lita molodiyi,
Veseli divochi?

***

Tyazko-vazko v sviti zyty
Syroti bez rodu:
Nema kudy pochylyt'sya,–
Choch z hory ta v vodu!
Utopyvsya b molodenkyi,
Shchob ne nudyt' svitom;
Utopyvsya b,– tyazko zyty
I nema de ditys'.

V koho dolya chodyt' polem,
Kolosky zbyraye;
A moya ledashchycya,
Za morem blukaye.
Dobre tomu bahatomu:
Yoho lyudy znayut';
A zi mnoyu zustrinut'sya –
Mov nedobachayut'.

Bahatoho hubatoho
Divchyna shanuye;
Nadi mnoyu, syrotoyu,
Smiyet'sya, kepkuye.
"Chy z ya tobi ne vrodlyvyi,
Chy ne v tebe vdavsya,
Chy ne lyublyu tebe shchyro,
Chy z tebe smiyavsya?

Lyuby z sobi, moye serce,
Lyuby, koho znayesh,
Ta ne smiysya nadi mnoyu,
Yak koly zhadayesh.
A ya pidu na kray svita...
Na chuziy storonci
Znaydu krashchu abo zhynu,
Yak toy lyst na sonci".

Pishov kozak sumuyuchy,
Nikoho ne kynuv;
Zustriv dolyu v chuzim poli
Da tam i zahynuv.
Umyrayuchy, dyvyvsya,
De sonechko syaye...
Tyazko-vazko umyraty
V chuzomu krayu!