Syrena

Moloda syrena –
Donka okeanu –
Pryplyvla do mene
Na svitanku rano.
I zahovoryla
Tyho i charivno,
Nache podyh vitru
Chy zithannya piny.

Niyakoho spivu.
Tilky muzyka yiyi holosu,
vid yakoyi ne vryatuvatysya.

Tebe pobachyla ya u chovni.
Ty podobayeshsya meni!
Kohai mene!

I ne vir usim cym kazkam,
My nikoho ne vbyvayem,
My lyshe kohayem.

Prosto dyvovyzno
Ta i bez udavannya
Try bezmeznyh tyznya
Z vechora i do rannya
Ya kohav shchosyly
Vpershe i vostannye
Tak yak ne ljubyly
i sotni Don Zuaniv.

Niyakyh char,
Okrim char svoho yestva,
vid yakyh nikudy ne ditysya.

Tebe pobachyla ya u chovni...

Potim vona znykla v okeani znovu
Lyshyvshy meni tuhu do zyttya ljudskoho...
Ya stoyu i dyvljusya v prirvu okeanu,
A charivnyi holos za soboyu manyt...

Tebe pobachyla ya u chovni...

Tvoye zyttya nazavzdy vilnym stane.
Ne budesh hvorym ty i ne budesh starym,
Yakshcho zi mnoyu ty pidesh.

Ty uviidesh v moyu oselju,
De spokii movchaznyi trymaye stelju,
i zabuttya svoye vyp’yesh!