Chuyesh, viter reve?
Z zachodu zvistku nese.
Zvistku kryvavu strashnu,
Zahybel tvoyu i moyu, brate.

Shepotom stala yurba homonity,
Sunut' tevtony pivsvitu skoryty.
Sune navala v mechach ta chrestach,
Smert' abo rabstvo nese nam vona.

Korshuny zhrayamy maryat' v poloti
Chuyut' zapach mertvoyi ploti.
Shcho roztelylas' v dalekych stepach,
Bryazkit metalu i yich ochi horyat'.

I vse, shcho bulo, nichto ne skaze,
Ne zrozumiyut' ti umy,
Shcho visk dushi povoli tane –
Z teplom vechirnoyi svichy.

Za kryky tych, chto zhnyv v nevoli,
Chto proty supostata vstav.
Narod slov’yan ziynyavs' do boyu,
Serpy na zbroyu rozminyav.

Sela i mista braly v oblohy,
Chorni pantery, na holovach rohy.
Chrest na hrudyach u vsich mayoryt'
Vy ne vid boha, vam v pekli horit'!

Stolnyi hrad, braly ostannim.
Novhorod-nadiya ostannya.
Viche zbyraye druzyny mali,
Shlyach peretnuly nevs'ki polky.

I vsya ta zlist', blahaya vist',
Ziyshla z nebes, vidkryla lyc'.
V te maryvo, v tu pelynu
Svyataya Diva nayavu.

A soncya promin vyhlyadav,
I strach na serci rozhanyav.
Slozu pustyla diva cyu,
Na chornu dnynu, rokovu.

I hryanuv klych – "polky u sich".
Tryvala bytva cilu nich.
Bahryana krov topyla snih,
Ne vytrymav i trisnuv lid.

Krychaly knechty ta voda,
Cholodna, chorna, lodyana.
Poshchady vam teper nema,
Topyla hadiv, yak mohla.