Yakraz zachodyv padolyst...
Tobi b shche z namy buty y zyty,
A ty ziv’yav, yak zovtyi lyst,
I nebesam podavs' sluzyty.
Bez tebe dvir nash stav pustyi
I postarila nasha chata.
Bez tebe stav ya sam ne sviy,
I posyvila z horya maty.

Pryspiv:
Vesna mynaye – tebe nemaye.
Bez tebe teple lito prolita.
Barvysta osin slozu vtyraye,
I znovu zymno dychaye vesna.

Zaznav ty zmalechku bidy:
Zymoyu spav v cholodniy chati,
S'orbav boltushku* z lobody,
A yak pidris, to vtratyv matir.
Ty ne shukav lehkych dorih,
Bo mav od Boha vmili ruky.
Ty nis dobro v rukach svoyich
I muzno znis nesterpni muky.

Pryspiv

V sadku shchebeche solovey,
Ta ne spivaye nasha maty.
Stoyit' vesna, ne yde z ochey,
I ya stoyu – chekayu tata.
Ziydy, yak sonce, podyvys',
Yak tilky my tebe chekayem,
Pryvitno z neba posmichnys', –
Tobi my pisnyu zaspivayem.

Pryspiv

Choch ty nikoly ne pryidesh,
Ya vse zyttya otak prostoyu.
Ya budu zhaduvat' tebe
I tycho plakat' za toboyu.
Ya budu obraz tviy nesty
U serci z viroyu svyatoyu.
Cherez roky, cherez viky
My shche zustrinemsya z toboyu.