Misto spyt', choche skoro, lehko vmerty.
Bil krychyt', musyt' vse zyve poderty.
Ya stoyu pid nevmytym chornym nebom,
Ya movchu, bo krychaty vze ne treba.

Chas doby – den i nich davno zasnuly,
Navit' sny nas lyudey usich zabuly:
Ya stoyu, bilshe vze nema roboty,
Ya movchu, vse tomu, shcho v svit prychodyt'...

Pryspiv:
Zyma, zyma... Skoro vze pryide u misto...
Zyma, zyma... Zamorduye nashi dushi...
Zyma, zyma... Buty v ridniy chati tisno!
Zyma, zyma... Zyty vze nichto ne musyt'!
Zyma...

Misto spyt' – v cholodi zamerzly ochi.
Doshch krapyt', rozbudyty svitlo choche.
Ya stoyu vseredyni mertvych tiney,
Ya movchu, bo vkryvaye dushu iniy!

Krach zyttya: ya pro lid ne chochu chuty!
Maybuttya manyt' v dal, shchob vse zabuty!
Shlyachom! Vitrom! Ptachom buty!
Ya lechu v dal, de teplo y vilni kryla!
Ya krychu, vse tomu, shcho svit ubylo...

Pryspiv (2)