V misti, de holovy
Kotyat'sya z plech den u den,
De v rabstvi zyvi u zyvych
I viyna bez upynu,
Zyve ponevolena,
Zamknuta v bilyi harem
Rohatyns'ka kvitka iz tych,
Shcho pomerly zyvymy.

Roksolano, pisnya stepiv,
Roksolano, mavka hayeva,
Zatamuy u hrudyach sviy spiv,
Ty rabynya doli svoyeyi.
Roksolano, branka sadiv,
Roksolano, donka nevoli,
Ukrayina ne chuye tviy spiv
Iz hlybyn nevpynnoho bolyu...

Stambulom skalichena,
V klitci svoyiy zolotiy,
Malenka Nastasya Churrem –
Kochanka sultana,
V poloni dovichnomu
Stohonom lyne tviy spiv,
I bil narosta den za dnem
Na zaminu kochannyu...

Roksolano, popil stepiv,
Roksolano, muka polonu,
Zadushy u hrudyach sviy spiv,
Prostyahny do soncya doloni...
Dohoriv naviky tviy dim

Roksolana kvitka iz tychoho sadu,
Chy znala ty dolyu svoyu nevidvratnu
Za viknom styhne zorya polum’yana
Nad mistom bidy;
Chto im’ya tobi dav – Roksolana?

Machidevran – troyanda hadyuchoho rodu,
Otruta tvoya,
Splitaye intryhy i z rozumu zvodyt'
Harem carya.
Snuyut' yanychary – myslyvci sultans'ki,
Bida ide.
Ocholyt' zmovu tuyu pohans'ku
Chafsa valide.

Slavsya, bash-kaduni Roksolana,
Ty voroh yich.
Ostannya nadiya svoho sultana,
Vira i hrich.
Vyruye zmova, i v myt' ostannyu, –
Z mechem v rukach
Chekaye na neyi Churrem Roksolana!

Mohutnya volodarka, mudra carycya,
Spokiyna i zla, yak yiyi stolycya, –
Nechay movchat',
Yak zyty schochut', – tvoyi ubyvci,
Ty – chrest zyvym.
Zviryachi zakony zrostyly carycyu –
Na hore vsim...