Ya z Ukrayiny, z Ivano-Frankivs'ka, moze chto chuv?
Misto chudove, kolys' nazyvalosya Stanislavom.
Sto rokiv tomu tut buv vypadkovo pys'mennyk Franko,
Ye promyslovist' v nas: chimiya, doshky, chlib, moloko.

Zliva Bystrycya, sprava Bystrycya – kupa vody.
Ale ni lyudy, ni ryba ne kvaplyat'sya lizty tudy.
Yide troleybus nabytyi na Pasichnu – vydzu z vikna...
Ce moye misto, malenke i zatyshne – Halychyna!

Krucheni vulyci, lypy z topolyamy ta yalynky.
Sorochky vyshyvani, yayci malovani i rushnyky.
Try avtostanciyi, aeroport, koliyovyi vokzal,
Elektrostanciya, klub komunalnykiv, vodokanal.

Pols'ka ratusha, i, kazut', pid neyu – pidzemni chody.
Ale nikoly ne mav ya bazannya pchatys' tudy.
Yide mashyna, a v kuzovi kradena tonna vapna.
Ce bat'kivshchyna, ce moye misto – Halychyna!

A ce ye naybilsha i naybilisha iz vsich bilych chat.
Tut oblrada, a trochy ranishe sydiv aparat.
Vlada zminylas', ta vse zalyshylos' – ti sami didy.
I, moze, tomu ya yich ihnoruyu – ne lizu tudy.

A na Dnistrovs'kiy – bazary, kiosky, torhovi ryady.
Ta hroshey nemayu i ya sy ne pchayu pyskom tudy.
Vsi shos' kupuyut', minyayut', gendlyuyut' – lyudey, yak pshona!
Oy, ridnyi krayu, tebe ya kochayu, Halychyna!

Zliva Bystrycya, sprava Bystrycya – kupa vody.
Pols'ka ratusha, i, kazut', pid neyu – pidzemni chody.
Trochy nayivna, trochy vesela, a trochy – sumna...
Oy, ridnyi krayu, tebe ya kochayu, Halychyna!