Vona stoyit', yiyi vze sotni lit,
I pohlyadom nacilena u nebo,
Nemov raketa zdyblena v polit,
Iz svitu inshoho pryletila do tebe.

Vona stoyit', a poruch vse bizat'
Roky volamy, kinmy, litakamy,
Plyvut' u bezvist', mov za rattyu rat',
U viyn yary, shcho porosly hrobamy.

Vona stoyit', chto kamin tut poklav,
V yiyi osnovu pershu zviv cehlynu,
Shmatok hirkyi od sercya vidirvav,
Ofiruvav z plecha svoyu svytynu.

Vona stoyit', zbudovana za hrish,
Za hreycer zvedena, ale za toy ostanniy.
Yak na mezi dobra i zla stoyish,
A dali, vse – kinec' lyuds'koyi hrani.

Vona stoyit', zadyvlena u vys',
Rozkuta i obmiryana vitramy,
V niy predkiv zapovit – posluchay, zupynys',
Ce vin brynyt': "My ne buly rabamy".
V niy predkiv zapovit – posluchay, zupynys',
Ce vin brynyt': "My ne buly rabamy".

Vona stoyit', chasom dohlyane chtos',
I z viry chy z dobra shche y kyne shchos' na tacyu,
I vdyachno z vivtarya tak dyvyt'sya Chrystos –
Toy predok muchenyk, shcho uvikovichyv pracyu.