Krov shaleno b’ye u skroni, ce z bo znovu skachut' koni,
A hazety dali breshut': "To chuzi pisni".
Nas pryspaly, halychany, ta bolyat' didivs'ki rany,
Chy z tak vazko vidriznyty pravdu vid brechni.
Nas pryspaly, halychany, ta bolyat' didivs'ki rany,
Chy z tak vazko vidriznyty pravdu vid brechni.

Toz navishcho skachut' koni i po komu dzvonyat' dzvony,
I chomu shapky znimayut', i sloza z ochey.
I chomu tremtyat' tak ruky i shchemlyat' sercya z rozpuky,
Koly chuyut' halychany zvuk otych pisen.
I chomu tremtyat' tak ruky i shchemlyat' sercya z rozpuky,
Koly chuyut' halychany zvuk otych pisen.

Voyuvav ty za Vkrayinu, to shche vynen, shcho zahynuv
Ne za Lenins'ku ideyu, ne za ti pisni.
Toz prosty vze nas, Ivane, shcho zasnuly halychany,
I ne mozut' vidriznyty pravdu vid brechni.
Toz prosty vze nas, Ivane, shcho zasnuly halychany,
I ne mozut' vidriznyty pravdu vid brechni.

V koznoho svoya doroha, mertvi z rivni pered Bohom,
Tilky v chomu z zavynyly vy pered lyud'my.
Shcho strilec'kiyi mohyly traktoramy pereryly,
De z my buly halychany, chom movchaly my.
Shcho strilec'kiyi mohyly traktoramy pereryly,
De z my buly halychany, chom movchaly my.

Zastoyalys' na pryponi voroni strilec'ki koni,
Ale znov dzvenyat' nad mistom ti chudo-pisni.
Moze shche y poyidut' koni, ne lyshe po stadioni,
Y vidriznyat' shche halychany pravdu vid brechni.
Dayte chas poyidut' koni, ne lyshe po stadioni,
Y vidriznyat' shche halychany pravdu vid brechni.