Politykoyu ruynuyete prekrasne,
Nichto ne pam’yataye, yak vtekty...
Znayty chocha b odne, shche vlasne,
Tak ni, ci hilzy znaly yak lyahty.

V bibliotekach znov porozni steli,
I sonce probyvaye, skriz' pisok.
Vsi pam’yatayut': des' tut dveri,
Ale zabuly, yak pulsuye svitla toy shmatok.

Dosyt'!
Zalyshte nas u vlasnych snach,
Dosyt'!
Vze dosyt'.

Tremtyt' dytya, shcho choche yisty.
Vony blahayut': ne curaytes' nas!
A yak ze ti, chto ne postiyno prisni,
I yak ze ti, chto znaly, shcho ce znak.

V ekranach znov ryatuyut' i vbyvayut',
Yak ostohydli kursy "Ne trymayte zla".
Navishcho nam todi bezhluzdi hasla?!
Des' hasne svitlo, des' znov ide viyna.

Dosyt'!
Zalyshte nas u vlasnych snach,
Dosyt'!
Vze dosyt'.

Politykoyu ruynuyete prekrasne,
Nichto ne pam’yataye yak vtekty...
Znayty chocha b odne, shche vlasne,
Tak ni, ci hilzy znaly yak lyahty.