Na chystomu bezmeznomu poli
Strilec' ranenyi lezav.
Vin znyav dohory svoyi ochi,
Pole bezmezne proshchav.

Bezmezneye pole, proshchay,
I ty, Ukrayino, proshchay.
Ya dumav virnenko sluzyty,
Ta voroh zyttya vidibrav.

Ne zal meni temnych nochey,
Shcho ya po lisach tych blukav,
A zal meni karych ochey,
Shcho ya yich tak virno kochav.

Yak stala pid bilu berezu,
Dovho stoyala sumna.
Ta ne dozdalas' myloho –
Yoho nema ta y nema.

Vze yasnyi misyac' na nebi,
Yasniyi zirky myhotyat',
Nenache do neyi hovoryat':
"Lyuba divchyno, ydy spat'!

Lyuba divchyno, ydy spaty,
Chy z svoho myloho dizdesh.
Sonechko rannyeye ziyde,
Dovho chekaty budesh".

Vze yasneye sonechko ziyshlo,
Na serci stalasya nud',
Lyuba i virna divchyno,
Svoho myloho zabud'.