Nebo take z poroznye yak i ya,
Nebo, usi moyi dumky u nebi,
Siri chmary, ale doshch ne pide.
Tebe! Ya vze mayze zabuv tebe,
I meni teper ne treba sliv,
Zovte lystya pid nohamy
Vse skaze za mene!

Pryspiv:
Ya zavzdy pam’yatav, shcho tak i bulo,
Ya zavzdy znav, shcho tak i bude, –
Rechi nikoly ne zminyat' sebe! (ves' kuplet – 2)

Yaka tobi riznycya kudy ya yshov?
Yake tobi dilo do toho, shcho ya robyv?
Ya vse rivno nichoho ne znayshov,
Tam de chotiv zdobuty zoryanych skarbiv...
Ilyuziya dobrobutu myttyevo znykla,
Yak miraz u pusteli nezdiysnennych mriy,
Zalyshyvshy za soboyu lyshe brudnu chmaru
Ta kamin na serci, shcho bulo spovnene nadiy!

Pryspiv

Sire nebo lezyt' pid nohamy,
Dereva idut' u yoho hlybynu,
Osin zasypala mene zovtym lystyam,
Zachekay, ya vze do tebe ydu.
Vid vtraty lyahaye na plechi mertvym hruzom
Bil za te, choho ne povernuty nikoly,
Den u den za viknom siryi mokryi asfalt
Peretvoryuye dumky na mutni spohady!

Ne bachyly b ochi, ne chuly b vucha, –
Bulo b spokiynishe u mene na dushi!
Use yak bulo i vse nastilky inshe!
Meni vid c'oho tilky hirshe... (ves' kuplet – 2)