Avtobus yide trasoyu nichnoyu,
I vechir zoryanyi rikoyu
U vikno teche.
Moyu susidku neznayomu
Zmahaye son, dolaye vtoma,
Vona klade svoyu holivku
Na moye pleche.

Pryspiv:
I mchyt' avtobus, spyt' divchyna,
Ty serce sluchay i movchy.
Vona vsmichayet'sya dytynno
V shchaslyvych snach u mene na plechi. (ves' kuplet – 2)

Meni zdayet'sya, mriyet'sya, shcho z neyu
Pidu, mov z doleyu svoyeyu
Shlyachom zolotym.
Ta na zupynci vona vstala,
Vzyala valizku i skazala:
"Do pobachennya"
I znykla v marevi yasnim.

Pryspiv:
I mchyt' avtobus bez divchyny,
A moye serce ne movchyt'.
Ya chuyu podych yiyi plynnyi
Shchaslyvych mriy u mene na dushi. (ves' kuplet – 2)

Na tiy zupynci ya buvayu chasto
I vyzyrayu svoho shchastya
Niznyi pervocvit.
Yakshcho vze tam yoho nemaye,
Ya perevernu y obshukayu,
Ya perevernu y obshukayu
Ves' blakytnyi svit.

Pryspiv