Chay bude ce vse tvoyim, ale ne zalyshay yoho.
Napryzvolyashche ne kyday posered dorohy.
Komu potribni slova,
Otrymav porozniy arkush paperu z lysta.
Na dobranich velyki tryvohy.
Zachekay, yak bil zirvavsya, mov terpec'.
Nepomitno zalyshaye vze kinec'.
Chas lyshyvshys' na oblychchi syvyi snih.
Bo vze ne tane, mov ta farba i tilky smich.
Spalach mriy ne hryze dirky u dusi – stop,
Shcho take? U chomu spravy? Tilky mayze ot!
Zazvychay, rozkvitnuvshy burchlyvyi shyk!

Pryspiv:
Bil zalyshaye mene na tvoyich ochach – vidpuskaye!

P’yatyzirkovi nory dlya shchuriv, yak syr
Skazylysya vorony vyishly vze v efir.
Zabalzamovani tila stoyat' u cherzi v ray
Slozamy radoshchiv pomyta kryha v zylach chay.
Ne zdyvuye te shcho farby, zmyti klopit mriy.
Ce tak buvaye, koly ne isnuye bilshe sliv,
Likviduyuchy pustotnyi smrad polyc'.
Vesnyana radist' nemovby –

Pryspiv

Karykaturni, humovi oblychchya vsmichayut'sya,
Chy dobre tobi koly st'ob pochynayet'sya.
Vsi na morozi v seryozi vony.
Krashchi z velykych istot na zemli!

Pryspiv