Stoyala hrusha, zeleniv lisochok.
Stoyalo nebo, dyvne ta sumne.
U hrushi buv tonenkyi holosochok,
Vona v dytynstvo klykala mene.

My z neyu dovho v poli hovoryly,
Ne chuly navit' hurkotu dorih.
Moyi vazki, moyi shchodenni bryly
Staryi Sizif tym chasom posterih.

Stoyaly my odna suproty odnoyi.
Ni z chym ne krylys', ne chotily yty.
Vona boyalas' oseni cholodnoyi,
A ya boyalas' shumu y suyety.

Udvoch my z neyu sluchaly zozulku.
I chmary yshly, yak netuteshniy dym.
Sizif kuryv svoyu hirkushchu lyulku,
Yomu chotilos' buty molodym.