Pryvorozy mene, pryvorozy,
Kochana zemle – materyns'ke dyvo.
Nezvidanym mene pryvorozy,
Prykuy lancem chakluns'kym do dushi
Svoyu krasu svyatu y sorom’yazlyvu.

Tebe zrektysya – naystrashnishyi hrich.
Bez rodu zyty v sviti ne hodyt'sya.
Chay rosy prykyplyat' do bosych nih.
Zrony haryachu kraplyu char svoyich
V kovtok vody z bat'kivs'koyi krynyci.

Shchob ne zmanyv mene dalekyi svit,
Shchob ne pishla ya dovhymy stezkamy,
A ti stezky, yakymy stilky lit
Prochodyly i bat'ko miy, i did,
Ne porosly travoyu y budyakamy.

Shchob ya ne zdobula bahatyi dim
Tam, de tvoye im’ya – poroznye slovo,
Shchob ne zyla bezbidno v domi tim,
Ta ne day, Boze, shchob vin stav moyim,
Zabuvshy materyns'ku kolyskovu.

Pryvorozy mene v travnevim sni,
Koly vid svoho buynokvittya p’yana
Vyruye vyshnya v bilomu vohni.
Chay syly y viry v tebe dast' meni
Ta vorozba pervisna ta neznana.

Zemlya meni vidmovyla: "Darma!
Pro ce ne varto navit' i blahaty.
Takoho zillya dyvnoho nema.
Dytyno lyuba, ty zbahny sama,
Chiba z svoyich ditey charuye maty?!"