Poverny mene v yunist', choch na myt' poverny,
Shchoby znovu vidchuty pershyi podych vesny,
Shchoby prolisky syni, yak struna skrypalya,
Zadzvenily u serci, de rozkvitla vesna.

Pryspiv:
Chas letyt', chas letyt' i nemaye na serci pokoyu,
Shcho poverne v tu myt', de kochalys', kochalys' u toboyu.
Zupynys' shchastya myt', v svit za ochi pidu za toboyu,
Choch roky vze ne ti, ale zavzdy ya budu z toboyu.
Zupynys' shchastya myt', choch nad prirvoyu des' v nebokrayi,
De ne chuty lyudey i ptachy hen u vyriy zlitayut'.
Zupynys' shchastya myt', my z toboyu radily yak dity,
Chay kvituye vesna, shchob v metili za cym ne zality.

Chay z rokamy ne zhasne te svyate pochuttya,
U zytti toy neshchasnyi, chto ne znav zabuttya.
V ti chvylyny vesnyani to naykrashchyi miy son,
Shcho vertaye mene u kochannya polon.

Pryspiv

Zupynys' shchastya myt', choch nad prirvoyu des' v nebokrayi,
De ne chuty lyudey i ptachy hen u vyriy zlitayut'.
Zupynys' shchastya myt', v svit za ochi pidu za toboyu,
Choch roky vze ne ti, ale zavzdy ya budu z toboyu.