Ty poobpysuvav vnochi moyi stiny, zafarbuvav moyi vikna,
Vykrav bilyznu, povyrizuvav z kovdry shchos' zovsim schoze na chysla –
Zovsim ne smishno...
Chotiv zalyakaty? Znayesh, v tebe vze vyishlo.
Ya vze ne mozu bez svitla, meni ne ohydno,
Prosto, vsyudy tviy zapach, a ya boyus' nostalhiyi.

Pryspiv:
Ty lovysh viter, ty zazdrysh zoryam,
A ya sama ciluyu doshch.
Na zal, u tebe vze ye dva soncya,
A ya – malyuyu na pisku...
U tebe kryla i cile more,
A ya – sama lezu v snihu.
Chomu u tebe dva zayvych soncya?
A ya malyuyu na pisku...

Teper tochno znayu, chomu nenavydysh nebo – ty zavzdy mriyav litaty,
Ya zshyla vitryla z tvoyich rozevych kravatok, ta ty vidmovyvsya vzyaty,
Meni ne zvykaty:
Ya vze perezyla bahato,
Anty-deprysanty znov ne chochu kovtaty
Tobi dva soncya i tak zabahato...

Pryspiv

Ty znovu poryad, a ya sumna...
Tvoyi dva soncya obpikayut' vusta...

Pryspiv