Ty takoz nichoho, Z'oma, ne robysh,
Tilky vechorom pid neonovym svitlom brodysh.
Z nosa krov teche, zubamy klacayesh,
U velykych okulyarach za dopinhom shastayesh.

Poryn u Hluboke more, Z'oma,
Namysto v mushli kazok i rusalka v nomu.
Strybay, vzlitay, lety u pidnebessya,
Kyday namysto v horlo i ty voskresnesh.

Ty vdychny cey den, ty vdychny cey smak!
Prokovtny cyu nich, politay vi snach!

Kryhoyu tvoye tilo pokryvayet'sya,
Koly na tretiy stadiyi nove vzyvayet'sya.
Brodyt' krov u venach tvoyich, shkira osypayet'sya,
Bazannya z mozlyvostyamy ne zbihayut'sya.

Teper ty u temniy pecheri,
Pavuky v’yut' hnizda u tvoyich kucheryach.
Yaki kucheri? Yaki pavuky? Ty lysyi, Z'oma.
Rozduplyaysya i py*duy dodomu!