Ty takoz

Ty takoz nichoho, Zoma, ne robysh,
Tilky vechorom pid neonovym svitlom brodysh.
Z nosa krov teche, zubamy klacayesh,
U velykyh okulyarah za dopinhom shastayesh.

Poryn u Hluboke more, Zoma,
Namysto v mushli kazok i rusalka v nomu.
Strybai, vzlitai, lety u pidnebessya,
Kydai namysto v horlo i ty voskresnesh.

Ty vdyhny cei den, ty vdyhny cei smak!
Prokovtny cyu nich, politai vi snah!

Kryhoyu tvoye tilo pokryvayetsya,
Koly na tretii stadiyi nove vzyvayetsya.
Brodyt krov u venah tvoyih, shkira osypayetsya,
Bazannya z mozlyvostyamy ne zbihayutsya.

Teper ty u temnii pecheri,
Pavuky v’yut hnizda u tvoyih kucheryah.
Yaki kucheri? Yaki pavuky? Ty lysyi, Zoma.
Rozduplyaisya i py*dui dodomu!