Vidchuvayu, ne zhadayu – vse darma
Zabuvayu de ty ye, a de nema
Lisova moya krasune, naycharivna myt'
Znovu ya tebe shukayu, misto spyt'...

Veletens'kyi mehapolis zachopyv tebe
Chto potrapyv v yoho pastku ne vteche
Ne myne spokusy zvira, ni yoho prymar...
Ne roby shalenych krokiv, zachekay

Pryspiv:
Tvoye im’ya napyshu na dachu
Tvoye im’ya provolayu ptachu
V efiri tyshu huchnishe zroblyu
I pochuyu pisnyu
I pochuyu pisnyu tvoyu lisovu

Ty ne v zmozi podolaty, ya znayty
De i zvidky, chto, navishcho? Nazavzdy
Koznym krokom, koznym ruchom, nespokiynym snom
Tvoya pisnya peremoze v borot'bi zi zlom

Veletens'kyi mehapolis zachopyv tebe
Ale toy, chto tilky volodiye – dovho ne zyve
Ne utrymayut' zalizo, ni beton, ni sklo
Te shcho v serci narodylos', rozcvilo

Pryspiv

Chay nesut' cyu pisnyu viter, chmary ta ptachy
V moyem serci prolunayut' znovu ti virshi
Ya nadiyi ne vtrachayu – ya tebe znaydu
Naycharivnishu u sviti...

Pryspiv