Nikoly, chuyesh? Nikoly! Nam ne zdolaty cyu potvoru,
Shcho p’ye chuzu krov, i yiy ne shkoda, spysuye vse na viru v svoho Boha
Nevze tviy Boh takyi zorstokyi!? Vin vtamovuye sprahu zyttyamy ne vynnych,
Ditey i zinok, slabkych i sylnych. Chomu ty myslysh tak odnoboko?..

Vbyi miy bil! Vbyi bil!

Lamayesh tak lehko zyttya i doli, karayesh, pry c'omu svyato virysh,
Shcho vyshche chmar tebe nazvut' heroyem, ty ne rozumiyesh, shcho ty diyesh...
Shcho ty diyesh, shcho ty diyesh?! Ty ne rozumiyesh ... ne rozumiyesh!
Shcho ty diyesh, shcho ty diyesh?! Ty ne rozumiyesh ... ne rozumiyesh!

Koly znimesh masku i skynesh poyas, pohlyan na kolir svoyeyi krovi,
Posluchay, yak b’yet'sya tvoye serce, vono yak moye, vono yak moye!

Nevze, bezhluzdi tvaryny, dlya vas vynachodyly zbroyu?!
Shchob neyu strilyaty v spyny, v zyttya dodavaty bolyu.
Nevze cya viyna nazavzdy? Vid neyi nide ne schovatys'.
Nevze tak shukaty pravdy, doviku v krovi kupatys'?