Zolota lyhomanka

Dyvne pochuttya ohopylo nas
Kozen z nas vidchuv zolota ekstaz
U dalekyi put, my vsi zbyrayemos
Zolota na vsih mabut ne vystachyt
Serce styskayetsya, vstyhnemo chy ni?

Tam u nebi zorya usih vitaye
Tam suvora zemlya na nas chekaye
Tam nove zyttya rozpochynayut
V sviti novyh spodivan

Tam de teche Klondaik
Zakinchuyetsya shlyah
Bezzalisna zyma, panuye v tyh krayah

Kopalni de ne hlyan, mriyi zbuvayutsya
Vse z taky diishly!
Nevze my rai znaishly, ta shcho z vidbuvayetsya
Chomu vony pusti?

– Nu i de v bisa obicyani zoloti hory? Hei, Bill, de tut hoch poroshynka, shcho nahaduye zoloto?

– Hari, prysyahayusya, zoloto tut ye! Na karti Boba poznachene same ce misce, os dyvys.

– Ta hai tobi hrec! Mova ide ne pro cei zaljuhidnyi klaptyk paperu, a pro te, shcho my styrchymo tut tretii tyzden, a i dosi nichoho ne znaishly!

– Hari, kazu z tobi, my znaidemo stilky zolota, skilky ty sobi i uyavyty ne zmozesh! My budemo milioneramy!