A ya ne chochu sliz meni ne povernuty yaskravych dniv, laskavych sliv,
Vse odno ya budu skriz' i pochuty tak chotiv pryyemnyi spiv sercya tvoho
Ya poruch i tak, lyshe vidkryi ochi...

Ya lyshyvsya takym, ty bachysh svit mene ne zminyv, yak ne chotiv.
Podychom vitru vmykay mene, promenem svitla vidshukay de b ne buv.
Ya zbahnuv, de moya vidpovid', de zadanyi sens, de zadanyi sens...
Ne otrymav i zahubyv, u tu samu myt' het' rozbyvsya vshchent, het' rozbyvsya vshchent.
Het' rozbyvsya vshchent, het' rozbyvsya vshchent.
Het' rozbyvsya vshchent, het' rozbyvsya vshchent.

A ya ne chochu sliz, meni ne povernuty yaskravych dniv, laskavych sliv,
Vse odno ya budu skriz' i pochuty tak chotiv pryyemnyi spiv sercya tvoho.

De teper vyity, kudy zaraz bihty, znykayu, pokazit' dorohu. De?
Tudy ne choche serce, tudy ne pidut' nohy, nevze, bilshe nema zmohy...
Do koho? Tudy ne chochut' pochuttya, shepochut' tycho do mene: zalyshaysya,
A yakshcho pidesh raptom, ne zvolikay, skorishe povertaysya.
Skorishe povertaysya... Skorishe povertaysya!

A ya ne chochu sliz, meni ne povernuty yaskravych dniv, laskavych sliv,
Vse odno ya budu skriz' i pochuty tak chotiv pryyemnyi spiv sercya tvoho.

Tak chotiv!.. Sercya tvoho... Tak chotiv!..