Nastala nich ta zori syayut' nad moyeyu holovoyu.
Posnuly lyudy, tilko misyac' niby chovnyk nad vodoyu.
I tilko des' u dalyni v hayu spivayut' solov’yi.
Az chuyu rehit, plesk vody, ya nosa vysunuv iz chaty.
Dyvlyus' – plyvut' na berezok rusalky, syni ta chvostati.
I, nastylyvshy osoky, vony lyahly bilya riky.
Yich misyac' hriye, nich plyve sobi povilno ta nespishno.
A ya dyvlyus' na tych rusalok, meni sumno y trochy smishno.
Darma, shcho volny mertv’yaky, bo mayut' chorni yazyky,
Nenache vid'my na shabashi.

Pryspiv:
Hey-la-la-la-la-ley...

Vse, shcho bulo, te zahulo, ta skilko vs'oho proplylo,
De skilko dush rusalky ti kolys' zaloskotaly.
Ta car Ochrim na dni morskim sobi u zony vzyav rusalku...
Nebo padaye vnyz, vnyz!

Pryspiv

Nastane den, zasyaye sonechko, v sadu zapachnut' kvity,
Rusalky zcheznut' u pit'mi...