Ya tak davno ne bachyvsya z toboyu...
Vse valyt'sya z ruk – ya nichoho ne mozu robyty...
Ty manysh mene soboyu, charuyesh mene soboyu,
Ta krashche bulo b, mabut', mene prosto vbyty...
Zbuduvala dlya mene zamok svoyimy rukamy...
Takyi nemicnyi, bo zamist' kaminnya – povitrya...
A te, shcho v’yet'sya miz namy, a te, shcho b’yet'sya miz namy,
Kydaye u prirvu, shtovchaye na vistrya, shtovchaye na vistrya...

Vono paralizuye, nache pohlyad kobry...
Vono to manyt', to vidshtovchuye, to zve...
Ya kochayu tebe – i meni vid c'oho dobre!
Ale ty ne kochayesh mene...
Ale ty ne kochayesh mene...
Ale ty...
I meni vid c'oho zle!

Ty znov perenosysh vazku hnityuchu porazku...
Ty znayesh, shcho ya ne piddamsya zodnoho razu...
Ya vdyahayu cholodnu masku, ne vidpovidayu na lasku –
I ce dratuye tebe, i ce dovodyt' do skazu!..
Ya zamanyuvav tebe do pastky svoyimy slovamy...
Ya rozkyduvav siti, yakych ty ne omynula...
A te, shcho vylos' miz namy, a te, shcho bylos' miz namy,
Shche y dosi zyve, shche y dosi pro nas ne zabulo...

Vono paralizuye, nache pohlyad kobry...
Vono to manyt', to vidshtovchuye, to zve...
Ty kochayesh mene – i tobi vid c'oho dobre!
Ale ya ne kochayu tebe...
Ale ya ne kochayu tebe...
Ale ya...
I tobi vid c'oho zle!