Tak rozpadayet'sya pam’yat'
Na oboronni omanlyvi liniyi...
Do spohadiv takyi zachlannyi,
Ty – s'ohodni bez imeni.
Ty – neruchomyi osvitlenyi
Anhel zabutoyi muzyky.
Den, bezdumnyi i vitryanyi,
Ochi proder i vovtuzyt'sya...

I u zatinku kvitok
Pam’yat' ty sobi potovk.
I sered bezlichi albertyn –
Ty – odyn...

Ty – ruyiny asociaciy,
Pavutyna doshchu neznyshchenna...
Uvyraznenyi v ulamkach chasu,
Ty rozchavysh spohady – temno...
Misto zminyuye neoberezno
Roztashuvannya budov – zahubylys'...
Ne prolunavshy, zomliv nedovershenyi
Rytm – nizne tvoye zusyllya.

Pam’yat' nam, shchob spotykatys'.
Bezlich rozluk, tvoya zasklena shkira...
Serce z p’yat do kolin tikaye.
Bolisna hordist', spohad maliye...
Tak rozpadayet'sya pam’yat'
Na oboronni omanlyvi liniyi...
Do spohadiv takyi zachlannyi,
Ty – s'ohodni bez imeni.