A viter tycho kolychav bilyznu,
Yaka vysila na krayu balkonu
I viddavalas' povnistyu, naskrizno
Prominnyu stychlomu, ta shche palkomu.

Zhasav yaskravyi vechir, kolychalys'
Smarahdovi lystky natchnennych vyshen,
I moye serce, shcho ne rozkochalo,
Pryshvydshylo svoye byttya na tyzden.

Proyshlasya tycho-plavno po kaminnyu
I rozlyahlas' na nomu temna kishka.
Viddavshy u cyu myt' sebe prominnyu,
Yake zhasalo prosto i rozkishno.

I ya viddav prominnyu svoye serce,
Yake i tak yaskravo promenylos'
Zakochanistyu, shcho ne promynet'sya –
Te serce, shcho fatalno provynylos'!